hyldrm

HÝCRET HER AN KALBÝMÝZDE YENÝLENÝYOR!

Hicret hiç bitmez Dostum. 1433. kez Hicret! Her zaman Hicret!

Sabah öyle sevinçle uyandým ki, diyemeyeceðim çünkü bu öyle bir heyecan ve mutluluktu ki gece uyumayý haram bildim kendime. Yýldýzlar adeta ahenkle sema ediyor Ay Efendimiz s.a.s’in iþaret parmaðý ile onu iki parçaya ayýrmasýný bekliyordu. Uyku, ne kelime bir dakika dahi gözlerimi kapasam gökyüzündeki yýldýzlarýn arz-ý endamýndan nasipsiz kalacaðýmý düþünüyordum. Hele ki tan yeri aðarýnca elimde def, Efendiler Efendisini ve yareni Hazreti Ebubekir’i uykulu gözlerle karþýlamaktan haya eder oldum. Onlar þimdi Kuba Mescidini inþa edeceklerdi, Sevr günlerinde oldukça yorulmuþ olmalarýna raðmen. Kuba’da konuk olacaktý Kainatýn Efendisi, bizler de Külsüm bin Helm edasý ile Efendimiz s.a.s’in en sevdiði içecek olan soðuk bal þerbetini ikram etme telaþýndayýz.

Darun Nedve Veda Tepesinden görünürdü!

Mekke-i Mükerreme’de Darun Nedve’de alýnan bir karar vardý “Muhammed öldürülmeli!” Hazreti Ali efendimizin Nebiler Nebisinin yataðýnda bekleyiþinin adýydý aslýnda Hicret. Koþar adýmlarla “Hicret vakti gelmiþtir ya Hazreti Ebubekir” müjdesinin adýydý Hicret. Hazreti Ebubekir, ötelerden beri beklediði ana kavuþuyordu. Müþrik bir elden Hazreti Esma’nýn yüzüne gelen bir tokadýn adýydý belki de Hicret. Sadýk dostun sadýk kýzý Esma.

La Tahzen! Ýnnallahe meana!

Mukaddes göçte ikinin üçüncüsü Allah idi. Tam bir teslimiyetti. Adý ise Hicret! Efendiler Efendisinin kadim dostuna ve gelecekteki ümmetine en ulvi tesellisi. Sevr maðarasý þahitti, güneþ þahit, yýlan þahit, güvercin þahit, örümcek þahitti. Ümmeyye bin Halef’in sözleri semada yankýlanýrken telaþa, çaresizliðe lüzum yoktu. Ve Hazreti Ebubekir þahitti… Mütebessim bir eda ile “Üzülme! Allah bizimle beraberdir” ayeti celilesinin nazil olma anýydý Hicret. “Yakalanacaðýmýzý mý sanýrsýn” sorusunun adýydý Hicret.
Ve bugün bir yýlanýn dileði vardý Sevr’de ümmet-i Muhammed’i, Hazreti Ebubekir’i aðlatan, görme arzusu. Bilir misiniz o gün Efendimiz s.a.s. bir yýlanýn baþýný okþamýþtý þimdi orayý, o mübarek Sevr daðýný ziyaret edenler bilir ki orada ayaðýnýzýn altýndan kayan bir yýlan, o okþanmanýn hürmetine bütün Sevr daðý yýlanlarýný Efendimiz s.a.s.’in kokusu ile bürümüþtür. Evet belki de Hicret: Asýrlar sonra bile Sevr daðý yýlanlarýnýn Efendimiz s.a.s.’in kokusunu taþýmasý idi.

Ente Þemsun, Ente Bedrun

Kuba heyecanlý, kalbi yerinden çýkarcasýna heyecanlý… Defler hiç böylesine vurulmayý beklememiþti. Bugün her þey bambaþka... Bugün ensarýn muhacirin bayramý... Bugünün adý yeniden doðuþ, bugünün adý Kuba, bugünün adý Tayyibe et Tayyibe, bugünün adý “Taleal bedru aleyna”...

Ey ümmet-i Muhammed! Uyuma, bak bu ilahili, tekbirli karþýlamaya Hazreti Ali de yetiþti! Bu gece uyuma dostum, bu gece uyuma! Bugün gönlündeki Medineli ile "taleal bedru aleyna" nidalarý eþliðinde karþýla Güzellerin En güzelini ve güzelliðiyle gelen günleri. Çünkü O Allah ki imkânsýzý mümkün kýldý.

Kusva Allah’ýn emrinde!

Nebiler Nebisi, Ashabý ile Kuba Mescidini inþa ettikten sonra rota Mescidi Nebevi idi. Efendimiz s.a.s Beni Salim mahallesinde Cuma namazýný eda etti ve ilk hutbesini verdi. Devesinden indi ve Kusva Allah’ýn emrinde þu anda özlemini, hasretini içimizde büyüttüðümüz Mescid-i Nebevi’nin mahalline çöktü. Artýk geceyi gündüze katma vakti idi. Eyyub el Ensari hiç bu kadar mutlu ve misafirperver olmamýþtý. Gözlerine uyku girmedi, günlerce doluya koydu almadý boþa koydu dolmadý. Tarifi imkansýz bir duyguyla Efendiler Efendisinin evi, Mescid-i Nebevi ve Ashab-ý Suffe okulu çok kýsa sürede bereketli ellerle bitirilmesine yardýmcý oldu. Fahr-i Kainat Efendimizin ellerine kýyamadý hurma liflerini elleri, omuzu yýrtýlýrcasýna taþýdý taþýdý ve Mescidi Nebevi Sahabe-i Kiram Efendilerimiz eþliðinde inþa edildi.

O inþa, o günde kalan bir inþa deðil idi! Onunla milyarlarca mü'minin kalbi inþa ediliyordu aslýnda! Ýnsanýn içi giden, sonradan katliamlara, iþgallere maruz kalan þehirler inþa ediliyordu. Baðdat, Þam, Ýstanbul, Saraybosna, Ýsfahan, Buhara, Semerkand... inþa ediliyordu.

O hicret o günde olmuþ bitmiþ bir olay deðil! O hicret bugün Efendimiz'in hadisi þeriflerinde yaþýyor! Onlarý hayatýmýza geçirmemizde yaþýyor...

Hepimizin içimizde nefsin zulmünden, Allah'ý anan kalbin güzelliklerine hicret edebilmesi duasý ile...

Hatice Tüfekci,

http://www.dunyabizim.com/manset/8020/hicret-her-an-kalbimizde-yenileniyor.html